Pierwszego września została Pani dyrektorem Szkoły Podstawowej w Wyszynie, co ma Pani zamiar zmienić w „swojej” szkole?
Odpowiedź na to pytanie jest złożona. Przyznaję, że głowę mam pełną pomysłów. Jako dyrektor szkoły chciałabym przede wszystkim, aby nasza szkoła stała się miejscem, do którego chętnie się przychodzi. Miejscem, w którym uczniowie chętnie będą rozwijać swoje pasje i zdolności, w którym posiądą wiedzę na takim poziomie, że brama do dalszej edukacji będzie stała dla nich szerokim otworem.

Moim priorytetem jest wykorzystanie potencjału jaki drzemie w uczniach i ich rodzicach do tego, aby nasza szkoła stała się jeszcze bardziej aktywna. Jestem pełna podziwu do inicjatyw mieszkańców naszej miejscowości, myślę również, że jeśli połączymy siły będziemy mogli zrobić jeszcze więcej. W tej chwili pracujemy nad tym, aby pozyskać pieniądze na rozwój naszej placówki i jeśli nasze działania zakończą się sukcesem na pewno się tym pochwalimy. Co do programów długofalowych, to jednym z moich głównych celów jest przygotowanie dzieci do radzenia sobie z trudnymi sytuacjami. W tym celu chciałabym, aby w naszej szkole realizowany był program „Przyjaciele Zippiego”, który to uczy różnych sposobów radzenia sobie z trudnościami i wykorzystywania nabytych umiejętności w codziennym życiu oraz doskonali relacje dzieci z innymi ludźmi.

Chciałabym aby dzieci miały stworzone optymalne warunki do rozwoju i będę się starała im to zapewnić poprzez organizowanie zajęć pozalekcyjnych, zachęcanie nauczycieli do organizowania konkursów o różnych szczeblach, wycieczek interdyscyplinarnych, realizację projektów czy wprowadzanie innowacji.

Ponadto moim pragnieniem jest, aby dzieci w naszej szkole angażowały się już od najmłodszych lat w sprawy szkoły i aby losy naszej placówki nie były im obojętne.

Jak to się stało, że zdecydowała się Pani kandydować na dyrektora szkoły?
Kiedy w zeszłym roku szkolnym okazało się, że Pani Joanna Sosińska, nasz długoletni dyrektor, postanowiła zrezygnować z możliwości przedłużenia kadencji na kolejne dwa lata, znaleźliśmy się w trudnej sytuacji. Wtedy przyszło mi decydować o tym czy będę, czy nie będę kandydować. Dzięki wsparciu moich koleżanek i kolegów ze szkoły decyzja ta stała się o wiele łatwiejsza. Pomyślałam wtedy, że moje życie od ponad dwudziestu czterech lat związane jest z tą szkołą (najpierw jako uczennicy, a następnie jako nauczyciela) więc znam ją dobrze, rozumiem jak działa i mogę dla niej zrobić coś dobrego.

Czy obowiązki, które związane są z objęciem nowej funkcji, dały się już Pani we znaki?
Ogrom obowiązków spoczywający na dyrektorze jest trudny do wyobrażenia. Mimo tego iż pracuję w szkole już ponad piętnaście lat nie miałam do końca tej świadomości, tak więc rzeczywiście jest to bardzo trudne wyzwanie. Muszę jednak powiedzieć, że pracuję z wspaniałymi ludźmi, którzy bardzo się starają, aby te obowiązki były jak najmniej uciążliwe za co im z całego serca dziękuję.

Dziękujemy za rozmowę i życzymy sukcesów.