Warianty
Zanim radni przeszli do głosowania przedstawiona została diagnoza potrzeb szkół i ocena gotowości wdrażania oświaty, z  uwzględnieniem aspektów merytorycznego i społecznego. Przedstawiła ją Aleksandra Purcel- Kowalska, kierownik Wydziału Spraw Społecznym Urzędu Miejskiego w Turku..

Diagnoza przedstawiała dwa warianty, które wcześniej były przeanalizowane przez dyrektorów szkół oraz pracowników merytorycznych odpowiedzialnych za funkcjonowanie oświaty w mieście.

Pierwszy wariant zakładał istnienie pięciu szkół podstawowych, drugi włączenie gimnazjów w struktury szkoły podstawowej. Szkoła Podstawowa nr 1 połączyłaby się z Gimnazjum nr 2 w Turku, zajmując dwa budynki, Szkoła Podstawowa nr 5 połączyłaby się z Gimnazjum nr 1 także zajmując dwa budynki, a Szkoła Podstawowa nr 4 pozostałaby samodzielną szkołą. Z danych przedstawionych przez kierownik Purcel- Kowalską wynikało, że kiedy w Turku funkcjonowało pięć szkół miasto liczyło około 450 dzieci w roczniku. Dla przykładu: rocznik 1979 – liczył 452 dzieci, 1981- 418, 1883-454. Średnio na jedną szkołę przypadało około 90 uczniów w roczniku.  Obecnie w rocznikach 2011 mamy 252 dzieci, 2013-261 dzieci, 2015-236. Zakładając, więc, że w mieście są trzy szkoły na placówkę przypada 86 uczniów w roczniku.

Przeprowadzono także analizę SWOT, wyodrębniając słabe i mocne strony każdego z wariantu. W pierwszym, wśród słabych stron to: brak bazy lokalowej na uczniów edukacji wczesnoszkolnej w budynkach po gimnazjum i odwrotnie, niewykorzystane pracownie przedmiotowe, brak placów zabaw przy budynkach gimnazjów, wzrost kosztów utrzymania szkoły w przeliczeniu na jednego ucznia, niezadowolenie rodziców z dużej różnicy wieku pomiędzy uczniami, mała elastyczność zasobu kadrowego, dwuzmianowość, nowe obwody szkolne i przypisanie do danej szkoły, podział szkoły na dobre i złe - poprzez względy ekonomiczne. Nieracjonalne zagospodarowanie zasobu kadrowego i lokalowego. Ten wariant kosztowałby budżet miasta 538 tys. zł. w obecnym roku.

Mocne strony to zadowolenie jednej ze szkół oraz szansa na małą liczebność w klasie.

Drugi wariant to włączenie gimnazjów do szkoły podstawowej. I tak, mocne strony to m.in. dostosowana baza lokalowa i dydaktyczna, bezpieczeństwo uczniów i komfort pracy i nauki, koncepcja szkoły realizowana przez dużą grupę dzieci i młodzieży, ułatwiona polityka kadrowa. Obniżenie kadry kierowniczej, jednozmianowość, optymalizacja kosztów poprzez wykorzystanie wszystkich budynków. Racjonalne pod względem liczebności klasy, dostosowane wszystkie budynki mogły przyjmować dzieci w każdym wieku. Wszystkie budynki i obiekty są włączone w realizacji  zadań oświatowych. Wariant ten zakłada niższe koszty wdrażania reformy o około 140 tys. zł od wariantu pierwszego.

Analiza została przeprowadzona na podstawie danych z ewidencji ludności i miejsca zamieszkania dzieci. Dane pozyskane zostały ze zbiorów w latach 2000-2015. Średnia liczba to 260 dzieci w danym roczniku. Ponadto zbadano pojemność szkół i procent wypełnienia.

Pierwszy wariant nie zapewniałby jednozmianowości, procent wypełnienia wynosił tutaj powyżej 147 procent.