<<Pewien człowiek chodził po mieście i oczerniał mieszkającego tam mędrca. Po jakimś czasie ów złośliwy plotkarz zdał sobie sprawę, że źle postępował. Poszedł więc do mędrca z prośbą o wybaczenie i zobowiązał się zrobić wszystko, by naprawić krzywdę. Mędrzec miał jedno życzenie: Polecił plotkarzowi wziąć poduszkę wypełnioną pierzem, rozciąć ją i rozrzucić pióra na wietrze. Choć winowajca był zaskoczony, postąpił zgodnie z poleceniem, a następnie powrócił do mędrca i zapytał:

„Czy teraz mi wybaczysz?”
„Najpierw idź i pozbieraj wszystkie pióra” — odparł mędrzec.
„Ale jak mam to zrobić? Wiatr już je rozwiał”.
„Otóż zło, które wyrządziłeś słowami, równie trudno naprawić, jak zebrać te pióra”.>>

Morał jest oczywisty. Wypowiedzianego słowa nie możliwe jest cofnąć i często nie da się naprawić zła, które ono wyrządziło. Zanim puścimy w obieg jakąś pogłoskę, mądrze jest pamiętać, że nie da się ich cofnąć.

Jako katecheta mam obowiązek przypomnieć o tej prawdzie – szczególnie dziennikarzom ale także tym, którzy w komentarzach nie szczędzą jadu wobec drugiego człowieka, kimkolwiek, by nie był.

Dziwię się tylko, że media lokalne, które znają prawdę nie potrafią napisać artykułu o manipulacjach medialnych na ogólnopolską skalę, tylko rozdmuchują fikcję.
Z pozdrowieniami także dla autora „natchnionego” artykułu „źródłowego” Roberta Wyrostkiewicza – nawróć się chłopie.

Wszyscy, którzy byli obecni na festynie widzieli jak było w rzeczywistości.

Dariusz Jasak